Í tengslum við markaðssetningu fræðslutilboða fyrir fullorðna þróast virði og staðfæring vörunnar meðal annars út frá innihaldi og uppsetningu. Með þarfagreiningu og rannsóknum á eftirspurn eftir ákveðnum námsþáttum held ég að hægt sé að setja upp nokkuð góða hæfnisáætlun fyrir fræðslutilboð. Hvað á að kenna, er í mínum huga einfaldara að finna út heldur en hvernig við eigum að gera það. Við lifum í síbreytilegu samfélagi þar sem lífsgæði og þægindi skapa sífellt stærri sess auk þess sem rannsóknarfyrirbærið „fullorðinn námsmaður“ er ekki nema 50 ára gamalt. Hvernig eigum við miðla því efni sem við viljum koma til leiðar til fullorðnu námsmannanna?
Seth Godin skrifaði áhugavert erindi sem hann kallar Education needs to be inconvenient í september 2018 og birti á bloggsíðu sinni. Þar heldur hann því fram að fólk nú til dags vilji hafa það gott og njóta þæginda. Fólk velur auðveldu leiðina; notar fjarstýringar, verslar í bílalúgum og leggur fyrir samræmd próf til að sleppa við einstaklingsmiðun. En hann segir að þetta getum við ekki haft í huga við skipulagningu náms því menntun þurfi að vera óþægileg og byggja á áreynslu og ákveðinni vanlíðan til að færa okkur þaðan sem við vorum þangað sem við viljum vera.
Það er mikilvægt fyrir okkur að við höfum þetta í huga. Við þurfum að sjálfsögðu að hafa námið okkar aðgengilegt og áhugavert. En til þess að það skilji eitthvað eftir sig þurfa að eiga sér stað ákveðin átök innra með námsmönnunum. Við ætlum að bæta við þekkingu það verður að eiga sér stað umbreyting í hugum nemenda okkar og til þess að svo megi verða þurfa þeir að fara út fyrir þennan svo kallaða þægindaramma. Það þarf einhver ígrundun hugmynda að eiga sér stað.
Þetta verðum við að hafa í huga til þess að tryggja gæði á innihaldi fræðslutilboða okkar sem aftur auka virði þeirra og styðja við staðfæringuna í huga viðskiptavina okkar. Námið þarf að valda ákveðnum óþægindum fyrir nemendur okkar. Þetta hljómar svo illa en kemur svo aftur heim og saman við fræðin um það hvernig fullorðnir námsmenn læra og það að fara út fyrir þægindaramman til þess að öðlast nýja reynslu, vaxa, menntast og verða „meiri maður“.
Mitt innlegg að þessu sinni er því „höfum í huga að nám sé alltaf óþægilegt á þann hátt að það valdi ákveðinni áreynslu fyrir nemendur okkar“. Þannig munum við ná árangri.... Meira...

Enn er ég upptekin af fræðslu sem markaðsvöru og kennslu, miðlun, leiðbeiningum og þjálfun sem þjónustu. Við móttökum upplifun, vöru eða þjónustu eða öðlumst frekari hæfni og verðum meiri menn. Er einhver munur á markaðssetningu á vöru og þjónustu og fræðslu?
Skoðun mín hefur styrkst enn frekar í þá veru að þarna fari saman svo líkir hlutir að mér dettur í hug að líka því við sögu vísindanna um sköpun heimsins í samandburði við sköpunarsöguna eins og hún birtist í biblíunni. Við erum að tala um sitthvora hliðina á sama peningnum. Grunngildin eru það lík, stefið er það sama. Mig langar að máta síbreytilega sannfæringu mína um þennan skyldleika við pé-in sjö í markaðsfræðinni.
Við viljum miðla einhverju manna á milli, við verðum að vita hvað það á að vera. Það er fyrsta pé-ið „Product“, varan eða það sem við höfum fram að færa. Á einhvern hátt gerum við þarfagreiningu, þetta gerum við líka í fræðslumálum. Við kennum ekki bara eitthvað né heldur framleiðum bara eitthvað. Við hnoðum saman vöru úr hugmynd, til þess þurfum við einhverja uppskrift, leyfum henni að hefast, bökum og bjóðum.
Ekkert hér í heimi er í raun og veru ókeypis, einhver þarf að borga brúsann, finna þarf sanngjarnt verð hvort sem er fyrir fræðslutilboð eða almenna vöru og þjónustu. Sú greiðsla sem innt er af hendi þarf að minnsta kosti að dekka þann kostnað sem lagt hefur verið út fyrir auk þóknunar til þess að sá sem það gerði. Sú greiðsla þarf að minnsta kosti að tryggja að hann lifi af og geti greitt námslánin. Þarna er annað pé-ið „Pricing“.
Allt sem við veljum að gera verður að hafa áferð og laða einhvern að því sem við höfum fram að færa. Þriðja pé-ið er „Promotion“, útlitið, umbúðirnar, framkoman. Þetta snýst um hvernig við ætlum að ná athygli og komast á stefnumót við kaupanda eða nemanda. Hvorki seljum við eða kennum án þess að hafa fylgjendur. Hér verðum við að sýna fram á mögulegt gildi okkar.
Að koma á réttum stað á réttum tíma skiptir máli. Næsta pé er „Placement“. Hvorki selst vara né fer fram nám ef fólk fer á mis. Hér eru stundvísi og sveigjanleiki saman í línudansi. Allar tímasetningar, staðsetningar og viðmið verða að standast ásamt 360 gráðu breytileika fyrir ólíka einstaklinga.
Ef við ætlum að vaxa og dafna verðum við að kanna stöðuna reglulega og vega og meta hvernig okkur miðar. Þar kemur fimmta pé-ið „Physical evidence“ inn. Hér þurfum við að greina sérstöðu okkar.
Í beinu framhaldi tekur við vinna að framförum varðandi þá hluti sem við urðum áskynja við skoðun okkar á gengi vörunnar, áhrifum námsins, upplifun nemandans eða þjónustuþegans. Sjötta pe-ið „Process“ gefur okkur tækifæri til að festa jákvæða hluti í sessi. Nýta okkur meðbyr, mála þakið í sólskininu og laða að okkur viðskiptavini og nemendur á skipulagðan hátt. Gerum kennsluáætlun eða aðgerðaáætlun (action program).
Sjöunda og síðasta pé-ið getur hvort heldur sem er verið það flóknasta eða það einfaldasta, „People“. Fólk sveiflast eins og strá í vindi, tekur ófyrirséðar ákvarðanir en sýnir um leið sterka hjarðhegðun félagsverunnar. Þar gilda sömu lögmál hvort heldur sem við erum að tala um fræðslutilboð fyrir fullorðna eða almenna vöru eða þjónustu. Samfélagið, tíðarandinn, tískan og áhrifavald leiðtoga innan hópa þarf að gefa okkur takt til að dansa eftir hvert sem framboð okkar eru. Hér þurfum við að sanna gildi okkar. Framboðið fylgir eftirspurninni. En ef við eigum framboðið þá getum við gert ýmislegt til að stjórna eftirspurninni. Eða hvort kom nú á undan, hænan eða eggið? Það fara ekki fram viðskipti ef ekkert er til sölu.
Ég er eiginlega alveg sannfærð. Það gilda ekki nein sérstök lögmál um markaðssetningu fræðslutilboð. Það sem einn bíður öðrum er lítur alltaf svipuðum lögmálum við markaðssetningu.... Meira...