Þessar meðvituðu pælingar síðustu misseri um markaðssetningu hafa opnað augun mín fyrir því hvar ég er stödd í þessu ferli með sjálfa mig og hvernig ég kem sjálfri mér á framfæri. Átta mig betur á því hvað við erum flest, ómeðvitað, að markaðssetja okkur sem einstaklingar hvort sem okkur líkar betur eða verr.... Meira...

Undanfarna daga hef ég verið á bólakafi í að setja mig almennilega og enn frekar inn í hugtakið „markaðssetning“. Án þess að hafa vitað af því, hef ég oft gert markaðsáætlanir og langbest hefði verið fyrir mig að nema þessi fræði fyrir 20 árum, þegar að ég stofnaði og rak „Dönskuskólann“ í ein 7 ár. Af þessum sökum er spurningin um það hvort að ég ætli að fara að markaðssetja sjálfa mig 56 ára, afar áleitin, og ef ekki sjálfa mig, þá hvað?
Í fyrirlestri sínum, ég held í fyrstu staðlotunni, sagði Magnús að allt væri á markaði. Mikið rétt. Það sem ég get markaðssett er það sem er inni í kollinum á mér; þekkingu, reynslu, innsæi, og hæfileika til að eiga góð samskipti við annað fólk. Og eitt enn, og það er það sem mestu máli skiptir, nefnilega sjálfstraust. Á árunum þegar að ég rak „Dönskuskólann“ vissi ég nákvæmlega hvernig ég ætlaði að sníða námsskeiðin faglega, ég vissi líka hvaða hópa ég ætlaði að krækja í og hvernig ég ætlaði að gera það. Það gekk mjög vel, en það sem var mér erfitt var, að ég átti enga samstarfsaðila. Ég reyndi oft að fá aðra með mér, en ég upplifði að enginn kennari væri tilbúinn til að yfirgefa öryggið sem fylgdi því að fá launin sín vandræðalaust um hver mánaðarmót. Skiljanlega. Á móti kom að nemendurnir voru allir dásamlegir og samskiptin við fullorðna fólkið sem kom til að æfa sig í tala dönsku og læra meira um danska menningu varð í sumum tilfellum að áralangri vináttu. Og nú stend ég í þeim sporum, að velta því fyrir mér hvernig að ég eigi að nýta mér þessa menntun sem allra best. Stofna nýtt fyrirtæki? Reyna að fá vinnu hjá einhverjum þeim aðilum sem standa að fullorðinsfræðslu? Athuga með möguleika á fullorðinsfræðslu erlendis, eða reyna að berjast fyrir fjarnámi og fullorðinsfræðslu í Kvennaskólanum? Ekki frá því að meðvituð og markviss markaðssetning á eigin hugarafli og hæfileikum, sé eitt það erfiðasta sem ég hefið tekið mér fyrir hendur. ... Meira...

Að markaðssetja sjálfan sig er mjög athyglivert og erfiðara en það sýnist.  Í greininni The brand called you eftir Tom Peters  er fjallað um markaðssetningu á einstaklingnum sjálfum og gildi þess fyrir t.d. starfsframa. Eitt af því sem Tom Peters  ráðleggur  er að byrja strax á því að skilgreina sig sem vörumerki og svara þeirri spurningu hvað er það sem gerir vöru mína eða þjónustu framúrskarandi. Hugmynd hans er að skrifa 15 orð eða minna sem skilgreinir vörumerkið.  Hvað er það sem greinir þig frá hinum t.d. samstarfsfólki.  Við fyrstu sýn þá virðist þetta ekki mikið mál og greinin sjálf er bæði skemmtileg, auðlesin og greinagóð.  Ég ákvað að skella mér í 15 orða áskorunina ! Ja hérna hvað þetta var erfitt ég byrjaði á þriðjudaginn eftir að hafa lesið greinina og hef verið að kíkja yfir þetta reglulega síðan.  Þetta er í fyrsta sinn sem ég hugsa um sjálfan mig sem vörumerki og það er mun erfiðara en ég hélt. Í hvert sinn sem ég las yfir listann minn fannst mér ég óþarflega góð með mig.  Svo ég reyndi að fara eftir því sem segir í greininni og horfa á mig hlutlaust  þ.e.  ekki sem deildastjóra, leikskólakennara, verkefnastjóra, menningartengill, Trúnaðarmann og svo mætti lengi telja heldur frekar beint á það sem ég er góð í burt séð frá því hvort það sé í starfslýsingu minni.... Meira...

Mín ígrundun... Meira...

Í þessari viku fór tíminn aðallega í að vinna viðtalsverkefni.  Tók viðtal við framkvæmdastjóra Fræðslunetsins Símenntun á Suðurlandi og reyndi að tekja það sem kom fram við textann í bók Kotler og Fox.  Mér fannst ég fá skýrari sýn bæði á markaðssetningu FnS og textann í bókinni.  Ef til vill nýtist hann betur en mér fannst þegar ég las textann án þess að tengja hann við veruleikann á Íslandi.  Ég hlakka til að vinna næsta verkefni sem verður hópverkefni um greiningu vegna markaðssetningar og ekki síður stóra verkefnið sem verður vonandi um markaðssetningu fimmtu stoðar menntakerfisins á Íslandi.... Meira...

Ég var í morgun að lesa um hugtak sem mér skilst að sé mjög útbreitt og þekkt og heitir „content marketing“. Í stuttu máli fjallar það um að fræða viðskiptavininn um vöruna, m.ö.o. að búa til þekkingu um ágæti vörunnar hjá hugsanlegum viðskiptavini, án þess að hafa það markmið að selja. Þessi aðferð, að fræða og upplýsa neytandann/kaupandann skapar jafnframt traust og trúnað gagnvart fyrirtækinu sem er að bjóða vöruna: þeir vita hvað þeir eru að gera og eru ekki hræddir viða að láta upplýsingar/þekkingu frá sér fara. Í greininni sem ég las er talað um að gera viðskiptavininn „mere intelligent“, sem mér fannst nú dálítið djúpt í árina tekið, en svo þegar að við setjum það inn í okkar samhengi, sem er menntun og fræðsla, þá horfir það öðruvísi við. Ég sé það sem eitt af okkar helstu markmiðum, og um leið sóknarfærum, að fræða okkar „hugsanlegu viðskiptavini“ um verðmæti menntunar, hversu dýrmætt það er að viðhalda og bæta við þekkingu og hæfni einstaklingsins með símenntun. Eitt af lykilorðunum í sambandi við þetta hugtak er nákvæm markaðsmiðun. Og í framhaldi af því sem við vorum að vinna með í gær, þá datt mér í hug hvort ekki væri ein leið til að miðla því sem er að gerast í MSS eða Björgunarskóla Íslands, að blogga um starfsemi skólans í blöðum nærsamfélagsins, t.d. Suðurnesjatíðindum og einhverjum þeim tímaritum sem varða útivist.... Meira...

Hlutverk mitt sem markaðsaðila... Meira...

Mér finnst hugmyndir markaðsfræðinnar hafa opnað nýjar dyr hjá mér. Mér datt aldrei í hug að þetta væri allt svona útpælt þó svo að ég vissi alveg að það væri sölutrix að hafa sælgæti og tímarit alveg við búðarkassann. Ég sé að það liggur gífurleg undirbúningsvinna við áætlanagerðir tengdum markaðsfræðinni og að það þarf að skoða allt útfrá sjónarmiði neytandans. Reglulegar áminningar, upplýsingar og tilboð um vöruna eru gríðar mikilvægar og meira að segja stærstu fyrirtækin hætta aldrei að auglýsa. En það er líka ráðgáta hvernig smáu og nýstofnuðu fyrirtækin eigi að hafa fjármagn til þess að auglýsa. Þá þarf að vera nógu klókur að finna upp á einhverju sniðugu sem að kostar ekki mikið. Til dæmis sá ég að tryggingafélagið Elísabet klæddi starfsfólkið sitt upp og það gekk um í miðbænum og setti pening í stöðumæla hjá þeim sem voru að renna út á tíma. Þannig voru þau áberandi í samfélaginu og komust á fréttasíðurnar.... Meira...