Þegar að ég fór að leita og lesa aðeins um markaðsmiðlun á netinu, birtist hugtakið „Multi-level marketing“ fljótlega. Greinin sem ég las heitir „Multi-level marketing, familiens sorte får?“. Multi level marketing felst í því að einn söluaðili fær annan söluaðila til að markaðssetja og selja vöru fyrir sig gegn prósentum og þannig koll af kolli. Oftast er þessi aðferð tengd við pýramída fyrirtæki og hefur almennt ekki verið álitin vönduð markaðssetning, samkvæmt því sem segir í greininni. Höfundur greinarinnar hefur rætt við Thomas Riis sem er lektor við lagadeild Copenhagen Business School, um hvers vegna þessi aðferð þyki vafasöm á Norðurlöndum á meðan að í Bandaríkjunum og í Bretlandi sé multi-level marketing viðurkennd aðferð sem að á verulega markaðshlutdeild.
Thomas Riis segir að ástæðan sé menningarmunur og að Bandaríkjamönnum hafi tekist að festa í sessi hugmyndina um verktakavinnu í markaðssetningu, þannig að það er ein af óteljandi möguleikum í markaðssetningu sem hafi sína kosti og galla eins og aðrar aðferðir. Hann minnir líka á að fyrir 30 árum hafi það verið póstverslun sem var svarti sauðurinn í verslunarháttum, en í dag er þekkja allir þá söluaðferð. Öfugt við Bandaríkjamenn eru Danir ekki ginkeyptir fyrir nýjungum, og alls ekki í sölumennsku, og því taki markaðssetning yfirleitt lengri tíma þar. Hins vegar er þessi aðferð greinilega mjög útbreidd í Danmörku, því ef MLM er flett upp í google, birtast 27.500 hlekkir, þrátt fyrir að vera mjög umdeild og fyrirtæki sem markaðssetja sína vöru með þessum hætti, þykja ekki traustvekjandi.
Thomas Riis telur þó að það sé enginn vafi á því, að Multi-level marketing sé komið til að vera, og svar ábyrgra fyrirtækja sem selja sína vöru með þessum hætti, hafi verið að stofna samtök sem heita „Direkte Salgs Forening“, sem hafa það markmið að „hreinsa til“ í fyrirtækjum sem stunda fjárplógsstarsfemi og óheiðarleg viðskipti þar sem frumskógarlögmál gilda. En almennt beri að hafa í huga að allt það sem virðist vera of gott til að vera satt, sé yfirleitt of gott til að vera satt.
Einhvern veginn þótti mér þessi grein eiga erindi við okkur í þessu námsskeiði nú þegar að við erum að útbúa verkfærakistu fyrir aðferðir í markaðsfærslu. Og ég sagði ekki eitt orð um bankastarfsemi!
http://www.ivaerksaetteren.dk/flx/artikler/8/multi-level-marketing-familiens-sorte-faar-351/
http://www.business.dk/evb-archive/meget-smaa-fortjenester-til-mlm-forhandlere... Meira...

Samkvæmt Kotler,  er markaðsfræðin sú grein sem hefur mest áhrif á velgengni.... Meira...

Vörumerkið ÉG!... Meira...

Lokablogg út frá bókinni „Sigur í samkeppni“
Í 17. kafla er fjallað um markaðsrannsóknir en þá kemur upp í hugann að mér finnst að verulega vantar á að slíkar rannsóknir séu unnar skipulega og reglulega þegar kemur á menntakerfinu á Íslandi.  Mér finnst einnig að Menntavísindasvið Háskóla Íslands eigi þar að vera leiðandi og til dæmis að gera meiri kröfur til Hagstofunnar um birtingu og framsetningu gagna.  Einnig spurning um skilgreiningu á þörf fyrir menntun og umræðu um það.  Umræða Gests, Helga Skúla og Atla um framhaldsskóla, námslok og vinnustaðanámi sýnir þetta ljóslega finnst mér.
Í 18. kafla er fjallað um ímynd sem ég tel að skiptu miklu máli fyrir einstaka menntastofnanir og menntakerfið í heild.  Þar þurfum við einnig umræðu og skipulagðar rannsóknir.  Er það til dæmis hluti af samkeppni og ímyndarvinnu þegar framhaldsfræðslan dregur upp neikvæða ímynd af framhaldsskólum?
Mikilvægasta hugtakið sem mér finnst enn órætt á námskeiðinu og í þeim texta sem ég hef lesið er hugtakið markaðsbrestir.  Markaðsbrestir eru oft notaðir til að skýra tilvist opinbers reksturs og því til dæmis mikilvægt að skoða hvort og þá hvernig markaðsbrestur er til staðar í menntun.
Yfir og út í bili :)... Meira...

Undanfarin blogg hafa sennilega ekki fallið fyllilega að því að vera égblogg út frá lesefni en er þó það sem er að veltast um í hausnum á mér við lestur bókarinnar Sigur í samkeppni.  Ég held hér áfram á þeim nótum, þar sem við þurfum jú hvert og eitt að finna heppilegar leiðir í námi okkar.
Söluráðar eru fjórir samkvæmt texta: „Vara, verð, kynning og dreifing“  Ekki er semsagt gert ráð fyrir að „lögmálið“ um framboð og eftirspurn ráði verði og frjáls (fullkomin) samkeppni er textanum talin fræðilegt hugtak,  áhugvert finnst mér.
Kynning getur farið fram með margvíslegum hætti svo sem með auglýsingum og persónulegum kynningum á fundum þar sem veitingar eru í boði.  Getum sennilega gert meira af því síðara í menntakerfinu.
Dreifileiðir í menntun geta einnig verið margvíslegar svo sem kennsla í stofu, netið og einnig það sem ég hef verið að velta fyrir mér að undaförnu að skipuleggja kjörskóla þar sem nemandi getur valið innihald og aðferðir út frá sínum þörfum á þeim tíma sem hentar.  Nánar um það síðar.  Í því samhengi velti ég einnig fyrir mér hvort gott væri að vera með bæði heildsölu og smásölu.  Námsefni gæti til dæmis verið í heildsölu.  Síðasta bloggið í þessum dúr kemur á morgun.
Gaman væri að fá viðbrögð við þessu frá ykkur.  :)... Meira...

Blogg dagsins, hugleiðingar við lestur kafla 6-10.
Ég velti fyrir mér muninum á neyslu á vöru og að fá opinbera þjónustu eins og menntun.  Menntun er reyndar einnig í boði á almennum markaði og þá sem hrein markaðsvara.
Í textanum er rætt um „Svarta kassann“ þar sem ákvörðun er tekin um neyslu vöru.  Hefur einhver skoðað skipulega hvernig ákvörðun er tekin um að sækjast eftir menntun?
Þarfapýramídi Maslows er einnig til umfjöllunar.  Hvort er  menntun nær því að vera frumþörf eða lífsfyllingarþörf?  Er það spurning um hvaða menntun, fyrir hvern og á hvaða tíma?  Er munur á námskeiði í skapandi skrifum og lestrarnámi?
Það er mikil gerjun í þróunarvinnu í tengslum við námskrárvinnu.  Má líkja því við vöruþróun á almennum markaði og eykur sú samlíking skilning okkar á þróunarvinnunni?
Líftími vöru er mislangur og stystur þegar vara flokkast undir æði.  Það eru til tísku námsgreinar svo sem mannauðsstjórnun, viðskiptafræði og lögfræði og oft er umfang þeirra umfram þarfir samfélagins og getur þá flokkast undir vel heppnaða markaðssetningu skóla eða hvað?
Vara getur verið efnisleg eða þjónusta; einnig varanleg eða óvaranleg.  Getum við flokkað menntun sem varanlega þjónustu eða er hún farin að úreldast það hratt að hún sé nær því að vera óvarnaleg?
Lýsi eftir umræðu um muninn á aðkomu markaðsfræði eftir því hvort um er að ræða  opinbera þjónustu eða vöru á almennum markaði.... Meira...

Hér er annað bloggið um bókina Sigur í samkeppni.
Kafli 5 fjallar um markaðshlutun.  Ég tel að gagnlegt væri að skoða skipulega markaðshlutun náms á Íslandi og skipuleggja nám með mismunandi hætti fyrir mismunandi hópa.  Í kaflanum er ferlinu skipt upp í þrjú skref.  Fyrst er markaðshlutunin.  Þær mætti skoða hópa eftir búsetu aldri, kyni, atvinnu og menntun svo eitthvað sé nefnt.  Vandamálið þarna er þó að það er ein meginregla opinbers reksturs að allir fái sömu meðferð í kerfinu.  Finna þarf leið til að mæta mismunandi þörfum án þess að það leiði til mismununar.  Getur verið erfitt að ekki óyfirstíganlegt tel ég.   Annað skref er markaðsmiðun og í markaðsfræðinni er miðað við að horfa á þá hópa sem hagkvæmast væri að bjóða sérstaka vöru.  Þar sem menntun er ekki gróðadrifin atvinnugrein mætti setja jafnrétti til náms  í  stað hámarksgróða.  Þriðja skrefið er staðfærsla (e.: positioning).  Það getur til dæmis verið  mismunandi þættir sem gera nám aðlaðandi í hugum karla annars vegar og kvenna hins vegar.  Ef til vill höfum við um of horft til kvenna á kostnað karla við skipulagningu náms.... Meira...